De lange weg van een sneeuwvlok
- Nieuws
- De lange weg van een sneeuwvlok
[NTR] Omdat sneeuwvlokken er uren over kunnen doen om naar de aarde te dwarrelen, en temperatuur en luchtdruk daarbij sterk kunnen variëren, is de variëteit aan kristallen enorm. Al eeuwen doen wetenschappers er een studie naar.
Geen twee sneeuwkristallen zijn gelijk, zo wil een oude volkswijsheid. Maar is dat ook echt zo? Het bestuderen van sneeuw kent een eeuwenoude traditie. De oude Chinezen deden het al, en Johannes Kepler en René Descartes traden in de 17e eeuw in hun voetsporen. De eerste persoon die een sneeuwkristal vastlegde op de gevoelige plaat, was de Amerikaanse boerenzoon William ‘Snowflake’ Bentley.
Dat was op 15 januari 1885, toen hij een fotocamera monteerde op de microscoop die hij op zijn verjaardag had gekregen. Hij trof in de loop van zijn leven een enorme variëteit aan kristalvormen aan onder zijn microscoop. Hij noemde ze ‘kleine mirakels van schoonheid’. Van Bentley is ook de uitspraak dat geen twee sneeuwvlokken gelijk zijn. Toch zijn er inmiddels kristallen aangetroffen die er, zelfs onder de microscoop, identiek uitzien. Betekent dat het einde van de volkswijsheid?
Toch niet. Volgens Kenneth Libbrecht, ’s werelds meest vooraanstaande sneeuwkristallenspecialist, verschillen zelfs deze identieke sneeuwkristallen nog van elkaar. De groei van de kristallen hangt af van de temperatuur en de luchtdruk in de wolken. Omdat sneeuwvlokken er uren over kunnen doen om naar de aarde te dwarrelen, en temperatuur en luchtdruk daarbij sterk kunnen variëren, is de variëteit aan kristallen enorm. Zelfs als ze er onder de microscoop hetzelfde uitzien, verschillen ze nog op moleculair niveau, aldus Libbrecht.
Gerelateerd
