Waarom in hemelsnaam?

Ja, het was ludiek dat de volksliederen via een doedelzakspeler de vrij koude avond van Aberdeen in gestuurd werden en ja, het was meer dan aandoenlijk dat bondscoach Dick Advocaat zich als een blij kind waande in het schoenenhok van het bevallige stadionnetje bij de nababbel. Ja, aandoenlijk was hier het juiste woord: terug naar de basis voor een voetbaldier dat weer een streepje op zijn lijstje kon zetten: hij had met Oranje weer een wedstrijd gewonnen. Fijn.

2 kanalen

Het was zijn 36e zege met de nationale ploeg. Nu nog van de altijd levensgevaarlijke Roemenen winnen en dan is Dickie recordhouder. Laat ons bidden dat het moge gebeuren. Nog een opmerkelijk aspect: een Nederlandse televisiekijker kon de wedstrijd aanschouwen via SBS6 of via Fox Sport. Ja, dezelfde wedstrijd, met dezelfde ploegen maar twee verschillende crews. Of je luisterde naar John van Vliet of je had ingeschakeld op Leo Driessen. Voor de statistici onder U: SBS trok 1.054.000 kijkers en (betaald) Fox Sport 16.000.

Dat heet een aanzienlijk verschil. Je mag je dan tevens ook direct afvragen waarom deze helemaal niets voorstellende wedstrijd over n.b. twee kanalen ons frisse vaderland werd ingestuurd. Was het zoiets bijzonders? En waarom zond Ziggo Sport niet uit eigenlijk? Uit drie kiezen is beter dan uit twee, toch?

Maar ach

Grappig ook: beide verslaggevers hadden bij de score van Nederland maar even de bril afgezet. Ze beseften waarschijnlijk dat een ferm “buitenspel” hier te veel pijn zou doen voor de kijker-luisteraars, maar dat had natuurlijk wel gemoeten. Maar omdat zij beiden ook wisten dat ze een helemaal niets voorstellende wedstrijd zaten te becommentariëren en dat het Nederlandse volk toch al in een soort van shocktoestand verkeerde als het Oranje aanging, slikten ze hun kritiek maar wat in, noemden de goal van Memphis “met een buitenspelluchtje” of “misschien wel uit buitenspelpositie gemaakt, zelfs tweemaal buitenspel, maar ach…” en lieten het zo. Journalistiek tamelijk onjuist, maar ook dat maakte niets uit, zo leek het.

Dat “maar ach” zei alles. Wat deed het er allemaal toe? Niets. Het was nietszeggend tijdverdrijven. Er viel niets te genieten, er was helemaal niets waar je blij van kon worden op wat tussenshots van Dickie na en daar keken dus meer dan een miljoen mensen naar. Waarschijnlijk toch weldenkende vaderlanders die in de bank liggend zich toch op enig moment moeten hebben afgevraagd waarna ze eigenlijk zaten te kijken. En waarom?

Waar ging het om? Welke competitie was dit? Waarom werd er überhaupt gespeeld? Niemand wist het, het antwoord bleef ook buitenspel hangen in de voorzichtige vrieskou van Aberdeen. Analist Youri Mulder was duidelijk geweest in zijn openingsrede. “Als ze nou maar naar voren gaan spelen en alsjeblieft niet weer gaan vervallen in breedleggen en achteruit passen…ze moeten nu naar voren.” Het klonk als een oud-Twentse bede.

Niet cynisch

Diegenen die gekeken hebben, weten wat er gebeurde. Lamlendig breed leggen, soms de keeper warm houden, door via een ingooi diep op de Schotse helft in drie passes de kleumende Cillessen te bereiken; voorwaar een prestatie van extreem hoog niveau.

Neen, ik ben niet cynisch. Ik ben reëel. Deze selectie moet zich kapot schamen dit soort wedstrijden af te leveren. Het was een travestie van een wedstrijd en iedereen wist dat. Benieuwd hoe de sfeer na afloop in de kleedkamer was? Wie zal wat gezegd hebben. Hoe diep kan je dan als sporter in je eigen gedachten kruipen om maar, in hemelsnaam, niets te hoeven zeggen. Ook leuk: hoe aanvoerder Kevin Strootman de wedstrijd analyseerde direct na afloop.

Wie iets van zijn toch in het Nederlands uitgesproken woorden snapte, geen idee. Hij speelt al zo moeilijk in Oranje, nu gaat hij ook nog moeilijk uitleg verschaffen. Ook dat gebeurde omdat het blijkbaar zo hoort. De televisie-organisaties die uitzonden hielden zich strikt aan de van tevoren gemaakte draaiboeken, terwijl het toch goed geweest zou zijn als de heren Van Vliet en Driessen hun reportages hadden afgesloten met de klassieke Dick van Rijn-achtige woorden: “En nu snel terug naar de studio in Hilversum.”

Wat moest je hier nog in hemelsnaam nabeschouwen? Nog een keer naar de dubbele buitenspel van de Nederlandse goal kijken en dan weer geen vaste, stevige uitspraak doen? En moest Mulder het weer over dat breedleggen gaan hebben? Het was allemaal te veel. Ruim een miljoen kijkers!

Niemand die het weet

Ik verheug me erg op dinsdag a.s. als we tegen Roemenië gaan spelen. En ja, dat is wel cynisch. Beetje vrieskou daar, spelers met handschoenen aan, hier en daar een maillot wellicht. Waarom die wedstrijd gespeeld wordt? Niemand die dat precies weet.

Gezegend zijn zij die ervoor mogen gaan zorgen dat de nog immer sympathieke Dick Advocaat (en dat meen ik oprecht) recordhouder “gewonnen interlandwedstrijden” van Nederland kan gaan worden. Verknal die wedstrijd dus niet, heren. Jullie weten waarom jullie in het veld komen. En in jullie eigen Nederland zijn er dus wel een miljoen mensen die naar jullie kijken.

Mijn vader leerde me vroeger met kijkcijfers om te gaan: dat betekent dus ook dat er vijftien miljoen NIET naar jullie wilden kijken. En die lieden hadden alle gelijk van de wereld, maar dat weten de spelers wellicht als eersten en besten.

En dan gaat de bal weer breed, en weer naar achter en naar de keeper, en die schiet de bal over zijlijn en…