'Het eeuwige proces van aantrekken en afstoten' fascineert schrijver Hanna Bervoets

Groepsprocessen

"Als schrijver ben ik niet veel bezig met de vraag welke thema’s ik wil aansnijden in mijn boek", vertelt Hanna Bervoets over haar werk. Vooraf weet ze niet welke thema’s haar boek zullen vormen. "Sommige thema’s glippen er gewoon in. Wat altijd terugkomt is sociale dynamiek."

Ze schrijft graag en vaak over gemeenschappen. "Ik ben altijd bezig met groepsprocessen, online en offline. De processen van uitsluiting, insluiting, waarom willen we erbij horen, wat brengt het mensen; dat vind ik allemaal heel interessant. Dat eeuwige proces van aantrekken en afstoten, blijft me fascineren. Ik ben zelf nog aan het ontdekken hoe ik functioneer in een groep."

Superheldenverhalen

"Mijn nieuwe boek is een modern heldenepos. Het is een realistische roman, waarin de hoofdpersoon veel avonturen beleefd." Ze kan in dit verhaal haar fascinatie voor superhelden kwijt. "Wat ik een leuk aspect vind aan superheldenverhalen is de band met hun sidekick. Zo heeft Batman heeft Robin en Captain America heeft Bucky.

Als je naar de geschiedenis van popcultuur kijkt, zie je vaak dat in die relatie, zeker bij mensen van hetzelfde geslacht, een soort seksuele spanning zit. Bij Batman en Robin bijvoorbeeld: inmiddels is Robin officieel een homoseksueel personage, maar het is altijd door homoseksuele lezers en kijkers gelezen als, dit zou wel eens een relatie kunnen zijn."

'Ik ging gewoon meisjes daten'

In haar eigen leven was er geen 'groot moment' waarop zij duidelijk maakte op vrouwen te vallen. "Ik ging gewoon meisjes daten. Ik had geen smartphone. Die heb ik toen genomen om op Tinder te kunnen. Ik was zo'n 25 jaar toen ik aan het daten begon. Daarvoor was ik eigenlijk met niemand aan het daten. Ik was heel erg gericht op mijn werk en mijn vrienden."

Er moest blijkbaar toch iets overwonnen worden. "Ja, toch het idee dat ik lesbisch ben. Terwijl ik dat wist vanaf mijn elfde. Het besef was er, maar ik wilde het niet toelaten. Ik had er gewoon geen zin in. Ergens heb ik heel lang gehoopt dat ik biseksueel zou zijn. Ik vond het toch lastig, opgroeiend in de jaren ’90; het was heel onzichtbaar."

Vrijheid binnen queergemeenschap

"Het was een heel geleidelijk proces. Ik heb niet al mijn vrienden bij elkaar geroepen voor een mededeling, ik ging gewoon meisjes daten en toen trok iedereen z’n conclusie wel. Ik heb ook nooit mijn ouders opgebeld en een groot statement gemaakt.

Ik had niet een moment van totale opluchting, maar ik heb in mijn leven nu wel een constante onderstroom van het gevoel, wat ben ik eigenlijk blij met m’n lesbisch-zijn. Wat ben ik blij in deze gemeenschap, wat voel ik me er goed bij. Het voelt heel vrij dat er niet heel veel regels zijn. Regels over hoe een relatie moet worden ingevuld. Er zijn minder conventies. Het is allemaal net iets losser en dat ligt me wel goed."