Is ruilverkaveling dé oplossing voor boer en natuur?

Rond 1970 hield het de gemoederen in de Nederlandse buitengebieden flink bezig: de percelen van boeren waren te verspreid en te klein en in het kader van de schaalvergroting in de landbouw werden er percelen tussen landeigenaren uitgewisseld, zodat een boer bijvoorbeeld meer aaneengesloten land dichter bij z'n boerderij kreeg. Een grootscheepse ruilverkaveling dus.

"En daarmee is dus wel in de loop van een halve eeuw heel veel van het mooie agrarische natuurlandschap verdwenen. En daarom wordt ruilverkaveling vaak gezien als schadelijk voor natuur en landschap", zegt Bade.

Aanpak problemen

Ten onrechte, vindt Bade. Want volgens hem kun je het op zich neutrale instrument van ruilverkaveling ook inzetten om de natuur en het landschap beter en mooier te maken. "Want je kan ook het omgekeerde doen", aldus Bade.

Bade: "Je ziet nu dat veel natuurdoelen niet gehaald worden, de grutto keldert verder achteruit. Het herstel van landschapselementen werkt vaak niet. Alles loopt vast, stikstofdoelen, klimaatdoelen, bodemdaling, toekomstbestendige boerenbedrijven staan onder druk." En dat is voor een groot deel op te lossen met een andere indeling van het landschap. Hoogste tijd dus, volgens Tom Bade, voor een ruilverkaveling 2.0.