Myranda Jongeling en Nina Spijkers 'Theater maken is een familietje maken'
- Nieuws
- Myranda Jongeling en Nina Spijkers 'Theater maken is een familietje maken'
Traditiegetrouw presenteert Kunststof rond de feestdagen familiegesprekken, met op kerstavond als eerste moeder en dochter Myranda Jongeling en Nina Spijkers. De een was jarenlang een tank van een actrice en is een carrière als scenarioschrijver begonnen. De ander is op weg naar de titel van meest eigenwijze regisseur van Nederland.
Myranda Jongeling was jarenlang actrice bij De Trust en de Theatercompagnie. Ze speelde 500 keer de rol van Wilhelmina in de musical Soldaat van Oranje. De laatste jaren is ze actief als scenarioschrijver van kinderseries en films. Ze schreef onder andere het scenario voor de film Jackie en Oopjen die in oktober in première ging.
Nina Spijkers is als regisseur verbonden aan Toneelschuur producties Haarlem. Voor Toneelgroep Oostpool regisseerde ze het stuk Laura H.. Moeder en dochter maakten samen de tv-film: Wat je vindt mag je houden.
Toneelfamilie
In het theatervak waren ze al snel elkaars collega's. Nina: "Eigenlijk is dat heel geleidelijk gegaan. Myranda en Jaap - 'vader en moeder' zeg ik eigenlijk nooit - namen me al heel snel serieus. Als zesjarige ging ik mee naar repetities en werd ik al aangezet om na te denken over toneel."
"Nina was een kind dat al heel jong toneelstukjes regisseerde", vertelt Myranda. "Oud en Nieuw werd gevierd met de familie en dan werd er jaarlijks een toneelstukje opgevoerd. Nina regisseerde dat. Dat was nog niet eens zo raar; het raarste was dat alle, ook de oudere neven en nichten volledig naar haar luisterde. Zij was daar goed in en dat werd gewoon geaccepteerd. In haar vak hanteert ze het harmoniemodel. Ze maakt van de groep acteurs een familietje, eigenlijk doet ze dat overal."
"Nina
Boosheid als drijfveer
Nina: "Woede kan een drijfveer zijn in mijn werk. Dat ik ben gaan regisseren komt niet direct door Jaap (Spijkers). Maar ja.. alles komt door je ouders. Ik wilde eerst ook actrice worden, maar ben meer gaan zien in regie. Ik wilde zelf ook wat te zeggen hebben, statements kunnen maken over de tijd waarin we leven. Hoe daar kunst van te maken is voor mij een moeilijke maar heel essentiële vraag. Zonder dat het pamflettisme wordt of politiek correct theater."
De rollen omgedraaid
"Sinds de metoo-schandalen zat er een woede in mijn lijf", vervolgt Nina. "Ik ben op zoek gegaan naar het meest seksistische stuk dat ooit geschreven is en dat is Temmen van de feeks, van Shakespeare die wel een held van me is. Ik wilde juist dat stuk gebruiken om die woede kwijt te kunnen en vragen te stellen. Ik heb de mannen- en vrouwenrollen in het stuk omgedraaid. Dan is het nog steeds seksistisch, maar dan stel je wel een vraag. Je mag het dan totaal oneens zijn met wat iemand zegt in een rol.
De boodschap in het stuk is ook persoonlijk. Wat ik me niet meer laat gebeuren is dat mannen je het gevoel geven dat je iets niet kunt, of niet begrijpt, alleen omdat je een vrouw bent. Dat laat ik me niet meer gebeuren en dat pikte ik vroeger wel."
Gerelateerd
