Wat kunnen we van andere culturen leren over de dood?
- Nieuws
- Wat kunnen we van andere culturen leren over de dood?
De Belgische fotograaf en programmamaker Lieve Blancquaer komt met het slotdeel van haar trilogie over de grote ankerpunten in een mensenleven. In Last Days reist Blancquaert de wereld over om in beeld te brengen hoe mensen zich voorbereiden op de dood en wat de riten zijn tijdens begraven of cremeren. In Kunststof vertelt de fotograaf over haar ervaringen.
Blancquaert laat prachtige beelden en ontroerende verhalen zien uit verschillende culturen en godsdiensten. Hebben de ervaringen haar beeld over de dood verandert? "Ik blijf de atheïst. Maar ik heb me wel meer dan ooit gerealiseerd dat we de eigenschap hebben te denken dat we onsterfelijk zijn. Wij denken heel weinig aan de dood, tot het zich op een bepaalt moment begint aan te dienen als we ouder worden."
Bij mij is dood of denken aan de dood pas na meer dan 40 jaar gekomen
Culturele verschillen
"Kinderen bijvoorbeeld, worden in onze cultuur amper met de dood geconfronteerd, tenzij ze er van dichtbij mee te maken hebben", vervolgt de fotograaf. "Als kind denk je daar niet aan. Bij mij is dood of denken aan de dood pas na meer dan 40 jaar gekomen. Er is eigenlijk een hele lange periode dat je 'vrij' bent van de dood. En dan ineens overvalt het ons, het besef dat we gaan sterven. Dan komt de dood natuurlijk als iets heel dreigends."
Blancquaert leerde veel van de culturele verschillen: "Als je geboren wordt in een cultuur waar het normaal is dat je oma jaren achter elkaar dood op een zetel ligt, dan kijk je op een andere manier naar de dood. Dat heb ik mij vooral gerealiseerd: voor mij was het een troost om geconfronteerd te worden met al die doden, omdat ik weet dat we allemaal gaan sterven, zonder uitzondering. Dit is wat ons allemaal samenbrengt, het eindpunt voor iedereen."
Gerelateerd
