Lenny Kuhr: 'Lai-la-la-lai is een soort onderliggend gevoel van vreugde'

Na het draaien van 'De Troubadour' kan het niet anders dan dat het 'lai-la-la-lai' de hele dag in je hoofd zit. En dan te bedenken, dat die iconische klanken eerst niet in de tekst stonden. Kuhr: "Toen ik de tekst kreeg, stond dat er niet in. Maar, dat kwam gewoon spontaan. Het is een soort onderliggend gevoel van vreugde wat soms helemaal niet in woorden uitgelegd hoeft te worden, maar dat dan ineens zo klinkt. Dat is bevrijdend."

'Als een lied geslaagd is, dan weet je het meteen'

Volgens Kuhr is het heel voordelig als je met jouw eigen lied mee mag doen: "Het allerfijnste is dat als het lied gemaakt wordt, dat je niet weet dat je het voor het songfestival gaat schrijven. Dus gewoon uit je hart. Zoals iedere singer-songwriter, iedere artiest, iets nieuws maakt. Gewoon omdat je het fijn vindt om alle gevoelens die in de kosmos rondzweven, om die compact te maken in drie en een halve minuut en daar klank aan te geven."

Als een lied geslaagd is, dan weet je dat meteen zegt Kuhr. Dat was zeker zo bij 'De Troubadour'. "Ik ging met die tekst naar boven en ik ging zitten", vertelt Kuhr. "Ik wist het toen ik klaar was. Het was midden in de nacht. Toen ben ik naar de slaapkamer van mijn ouders gegaan. Ik woonde nog thuis en ik wilde het aan iemand laten horen. En mijn vader zei 'schatje, laat het morgen nog maar een keer horen'. Dat was heel lief."

Olé-moment

En dat liedje wat zij haar ouders ongetwijfeld de volgende ochtend nog eens speelde, won uiteindelijk het Eurovisie Songfestival van 1969. Maar, ze was niet de enige die won. Zowel de Spaanse inzending, als de Franse als de Britse hadden evenveel punten als onze Nederlandse Kuhr. De puntentelling is daarna aangepast zodat een gelijke eindstand niet nog eens zou voorkomen.

Dat eureka gevoel dat Kuhr ervoer bij haar lied, noemt ze het 'olé-moment'. "Soms zit er magie in een lied", legt Kuhr uit. "Dan is er een bepaald moment, dan komt er iets in je op. Toen ik het Songfestival won, moest ik 'De Troubadour' nog eens zingen. En de Spanjaarden zijn dan gewend om 'olé' te roepen. En bij mijn lied gingen ze opeens onder het lied door applaudisseren. Dat is een te gekke ervaring."

Kuhr: "En dat is dat magische moment. En je kunt het niet weten. Je voelt het soms als je zingt en als dat gebeurt; dan heb je de snaar geraakt." Dat olé-moment zit ook in het nummer van Duncan Laurence, de zanger die Nederland dit jaar op het Eurovisie Songfestival gaat vertegenwoordigen. Kuhr vindt het een prachtig nummer en ondanks dat ze nog niet alle liedjes heeft gehoord denkt ze dat het nummer "de harten gaat veroveren."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.