'Er is prachtige poëzie die zowel volwassenen als kinderen aanspreekt'

Per ongeluk las Monique Hagen eens een gedicht voor aan kinderen over de dood van haar eigen moeder, kort na haar overlijden. "Ik vond dat ik het heel mooi en afstandelijk kon voorlezen, maar ineens zaten daar drie huilende kinderen die allemaal een dode hamster, dode vis of dode oma hadden. Dat is toch wat poëzie ineens met mensen kan doen."

Naar eigen zeggen is ze daarom "soms wel wat voorzichtig" als ze slechts een uurtje voorleest in een klas. "Je weet niet precies wat je allemaal oproept."

Leed

Zelf raakt Hagen ontroerd door het gedicht Mensen met koffers uit 1998 van kinderboekenschrijver Sjoerd Kuyper. "Het gedicht zegt mij meer dan drie afleveringen van Nieuwsuur", aldus de 62-jarige schrijfster. "Gedichten openen soms je ogen voor de schoonheid of het leed van dingen om je heen waar je normaal aan voorbijgaat."

Toveren

Om kinderen uit te leggen wat een gedicht is, vraagt de schrijfster meestal aan kinderen zelf wat ze denken. "Wat ik dan leuk vind om te vertellen is dat een gedicht als het ware een beeld in je hoofd kan toveren." Zo staat in haar gedicht Daar komt de tijger dat de wind huilt. "Dat is iets anders dan dat de wind waait of fluistert", legt Hagen uit.

Na twee jaar zijn de 35 Parool-columns van het schrijversechtpaar gebundeld in het boek Poëzie hardop. Bij de columns horen in totaal 90 gedichten van 65 dichters. "Je ziet dan een gezin voor je aan het ontbijt op zaterdagmorgen met kranten op tafel", zegt Hagen. "We hoopten dat de vader of moeder dan zou denken: ah, een column met een gedicht voor een kind. Dat ga ik eens lezen."