Schrijf jezelf uit de ellende!

Van Windrich verschijnt deze week het boek De Therapierevolutie. De communicatie met haar cliënten verloopt alleen via e-mail. "Ik nodig hen uit te schrijven waar ze mee zitten, en stel daar vragen over. Mensen zien hun eigen tekst, gaan daar zelf mee aan de slag en analyseren hun eigen hulpvraag."

Schrijven is confronterend

De schrijfcoach is ervan overtuigd dat mensen op die manier zichzelf het beste kunnen helpen om problemen op te lossen. "Het enige werkzame handvat om eruit te komen is wat het beste bij jou past." Haar oud-cliënte Bekkering beaamt dat. "Dat schrijven is confronterend, maar dat is de bedoeling. Anders gebeurt er niks. Ik moest bijvoorbeeld beter voor mezelf gaan zorgen, in plaats van alleen maar voor anderen."

Windrich vindt dat hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg te veel voor hun cliënten denken, en oplossingen van buiten gaan aandragen. "Ik wil niet horen bij de club die iets opdraagt aan een ander. Ik wil dat iemand zijn eigen verhaal laten horen aan zichzelf."

Thriller na burn-out

Politieman Eric van Dommelen schreef een heel boek om uit zijn burn-out te komen. Deze week verscheen van zijn hand een thriller over de avonturen van het rechercheurs-duo Bakker en Van Willigen. Van Dommelen kende een hectisch bestaan als agent bij het korps Rotterdam-Rijnmond. Toen hij als ME-er naar de vuurwerkramp in Enschede werd gestuurd, kwam hij in de problemen. "Ik voelde me in die tijd al niet zo goed, vanwege meerdere incidenten. Twee dagen nadat ik thuiskwam, was het klaar. Ik stond met mijn oudste dochter in de supermarkt, en kreeg ineens angstaanvallen. Een dag later in de rij bij het tanken gebeurde het weer. Ik heb me ziek gemeld, zat thuis en durfde niet eens de telefoon op te nemen."

Van Dommelen kreeg de tip om te gaan schrijven. "Iemand vertelde me dat als je chaos in je kop hebt en je gaat schrijven, je gedachten ordent. Ik vond het een wazig verhaal, maar ben het gaan proberen en heb meteen de eerste 40 pagina’s geschreven." Het script belandde echter in een la, en Van Dommelen ging weer aan het werk. "Toen ik ermee begon, wilde ik rust in mijn kop en snel weer de straat op om boeven te vangen. Als men tegen mij gezegd had: je moet elke dag op je kop staan en de kleur oranje dansen, dan had ik het ook gedaan."

Zeventien jaar later vond Van Dommelen de pagina’s in een la terug, en besloot het af te maken. Hoewel het Baantjer-achtige verhaal fictie is, heeft de agent er diverse ervaringen uit zijn werkkring in verwerkt. Inmiddels heeft hij een wat rustiger bestaan als wijkagent in Leiden, en is het verhaal uitgegeven.