Muziek geeft stem aan verdriet van de Bijlmerramp

Een van de uitvoerenden van 'Echo's van de Bijlmerramp' is Rapper Kiddo Cee uit de Bijlmer. Hij kan het zich nog goed herinneren: 4 oktober 1992. Hij was 16 jaar oud en zat aan de telefoon met zijn neef toen hij ineens een harde knal hoorde: “Ik dacht eerst aan een gasexplosie. Maar toen we gingen kijken wat het echt was, zagen we een vuurzee en paniek bij de mensen”. Een Boeing 747 had zich in twee flatgebouwen geboord.

43 mensen kwamen om het leven bij de vliegramp. Al snel ontstond er onduidelijkheid over het vliegtuig, zegt Kiddo Cee, die in het dagelijks leven Chande Peroti heet. “De zwarte doos werd niet gevonden, er liepen mannen in witte pakken rond. Wat zat er in het vliegtuig en waarom werd er zo geheimzinnig over gedaan?”

Ontspoord

Het was een zeer heftige periode voor de rapper, die na die ramp dreigde te ontsporen. “Ik was druk met school bezig, maar op dat moment dacht ik: dat is niet meer belangrijk. Mijn toekomstbeeld was aangetast. Ik ging wiet roken en veel drinken. Wat mij uiteindelijk redde was rapmuziek.”

Kiddo Cee is van een van de solisten die meewerkt aan het herdenkingsconcert, morgen bij het Groeiend Monument in de Bijlmer. Hij zal een rapnummer ten gehore brengen. Konrad Koselleck, de bedenker van de Echo’s van de Bijlmerramp, is blij met hem. “Wat ik heel sterk aan hem vindt, is dat hij positief aanklagend is. Hij zingt: 4 oktober, voor velen is dat dierendag, de dag dat je je kattenbak versieren mag, maar voor mij een traumatische dag, een rampdag, het lijkt alsof men niet meer rouwen mag.”

Koselleck heeft eerder ook al muziek gemaakt, voor de herdenking van 9/11 en die van de val van de Berlijnse muur. “Ik heb historische en maatschappelijke discussies van huis uit meegekregen. Daardoor heb ik een natuurlijk gevoel voor het plaatsen van onderwerpen en het daaraan hechten van emotionele waarde. Bij de Bijlmerramp had ik die ook: het was de eerste ramp die ik meemaakte toen ik 25 jaar geleden vanuit Duitsland naar Nederland verhuisde.”

Dansen op vrolijke muziek

De slachtoffers van de Bijlmerramp hadden veertig verschillende nationaliteiten. Aangezien elke cultuur zijn eigen manier van herdenken heeft, wilde Koselleck ook een paar daarvan verwerken in zijn concert. “In gesprek met een Ghanees kwam ik erachter dat zij doden herdenken door heel lang te drummen. Surinamers gaan dan juist weer dansen op vrolijke muziek. Door dit in de herdenking te verwerken, brengen we een ode aan het leven.”