Dit is waarom weinig politici zich druk lijken te maken om Lili en Howick

Sharon Gesthuizen, voormalig SP-Kamerlid, over de zaak van Lili en Howick: "Ik vind dit triest en schandalig. En ik ben het, volgens mij, met het overgrote deel van de Nederlanders eens dat vindt dat je dit niet kunt doen met kinderen die hier nog net niet geboren, maar wel getogen zijn. Er echt bij horen. Dat doet iedereen heel veel verdriet." Astrid Oosenbrug zat namens de PvdA in de Kamer en is het roerend met Gesthuizen eens. "Hier past meer één Haags woord en dat schande. Schande dat dit hier gebeurt."

Weinig politici lijken zich druk te maken

Het valt de oud-parlementariërs op dat in de huidige Kamer weinig politici druk lijken te maken om het lot van de groep uitgeprocedeerde asielzoekers. Oosenbrug: "Een ervan zit hier aan tafel, maar zij zit niet meer in de Kamer", zegt ze wijzend naar Gesthuizen, die zich tot de verkiezingen als een terriër vastbeet in schrijnende zaken als die van Mauro en Sahar. "Ik weet dat Sjoerd Sjoerdsma (D66) overal aanwezig was, bij elke kerk die gesloten moest worden. Joël Voordewind (ChristenUnie) was overal bij. Maar die heren zitten nu in de coalitie", aldus het ex-PvdA-Kamerlid. Voor de onzichtbaarheid van die woordvoerders heeft Gesthuizen wel een verklaring. "Ik denk dat het oprecht ingewikkelder is bevonden door allerlei fracties en de voorlichters, om je zo nadrukkelijk met asiel te profileren."

De discretionaire bevoegdheid van Harbers

Staatssecretaris Mark Harbers (Justitie en Veiligheid, VVD) is van plan om Lili en Howick komend weekend uit te zetten. Maar hij zou ze ook kunnen laten blijven, als hij gebruik maakt van zijn discretionaire bevoegdheid. Sharon Gesthuizen deed daar tijdens haar periode als Kamerlid meerdere keren een appèl op. "Soms word je benaderd door een gezin of een jongere zelf. Som door een organisatie die zegt: dit is echt een schrijnende kwestie. Daar moet je dan goed naar kijken. Sommige zaken zijn echt niet uitzonderlijk schrijnend. Maar voor deze zaak (van Lili en Howick, red.) had ik echt heel erg hard mijn best gedaan."

Kamerleden die zo’n appèl willen doen, kunnen de stille diplomatieke weg bewandelen of juist een hoop herrie maken en de publiciteit zoeken. Naar de media stappen, is volgens Gesthuizen het laatste redmiddel: "Je moet je realiseren, als dat gebeurt, dat die mensen de dag erna weer naar de bakker gaan en herkend worden. Dan zijn de reacties vaak alles behalve positief. Dus dat is heel zwaar." Stille diplomatie kan bestaan uit het schrijven van een brief aan de staatssecretaris. Gesthuizen: "Wat ik vaak wel deed, was contact leggen met een gemeente. Vaak zit er een burgemeester die opkomt voor de belangen van alle bewoners en zegt: dit veroorzaakt in de gemeente veel onrust. Dan schrijft een burgemeester ook een brief aan de staatssecretaris met een verzoek om discretionaire bevoegdheid."

Schrijnende situatie

Astrid Oosenbrug herinnert zich een zaak waarin zij een beroep deed op de discretionaire bevoegdheid. Zij maakte toen als PvdA'er uit van de regeringscoalitie. "Ik weet nog toen ik met die papieren aankwam bij een van de medewerkers, die keek ernaar en zei: 'ja maar, Astrid, deze mensen hebben niet de juiste weg gevolgd' en toen ontplofte ik gewoon." Ze vertelt dat ze daarvoor op haar donder kreeg. "Ik had niet mogen ontploffen. Maar ik ben niet in de politiek gegaan om te horen dat mensen de begaande weg niet hebben gevolgd."

Oosenbrug beschrijft dat het ging om een schrijnende situatie: "Het ging om een jongetje van acht dat dan moest kiezen tussen zijn moeder in Indonesië en zijn vader in Nederland. Want één van de twee hoorde hier niet, volgens de IND. En dat jongetje wel. Maar je kunt toch niet zeggen tegen zo'n jongetje: kies maar." Volgens Oosenbrug mocht, na veel gepraat achter de schermen, het complete gezin blijven. Een uur voordat het vliegtuig vertrok, kwam het verlossende woord.

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Facebook en Twitter